leniwe kocie przedwieczory

Ostatni dzień sierpnia. Jeszcze lato, jeszcze ciepło. Koty celebrują każdą słoneczną chwilę. Uwielbiam patrzeć na nie, kiedy wylegują się na stercie cegieł w promieniach wieczornego słońca.  Widzę wtedy Bonifacego (którego jako dziecko szczerze nie znosiłam) i jego filozofię życia.

W piachu pomiędzy badylami bzu wyleguje się tym razem młoda. Chociaż co ciekawe także  wszystkie starsze lubią  właśnie te krzaki (nie te konkretnie chaszcze, tylko krzaki bzu im pasują).

klikaj i oglądaj 

czarne diabły

Czarne, rogate, zjedzą wszystko (tzn całą pokrzywę). Wyrosną z nich przepiękne kolorowe motyle.

Letnicy wyjeżdżając zameldowali :
- tam na końcu ogrodu są gąsienice rusałek
- no i co? i mam ich pewnie pilnować?
- no!

No więc pilnuję. Codziennie chodzę sprawdzić czy żyją. Żyją i mają się świetnie. Są niesamowicie ruchliwe. Znikają niezwykle szybko. Nie mam jedynie pojęcia dokąd powędrowały się przepoczwarzać, bo w okolicy nigdzie ich nie znalazłam.

 Te duże to gąsienice przed stadium poczwarki. Te w "pajęczynie" to młodsze stadia.

 klikaj i oglądaj więcej

zachody słońca w Doctor Villa (wieczór dwunasty)

Dwanaście. Wystarczy do kalendarza na cały rok. Jest wielce prawdopodobne, że kolejne będą nieprędko, bo czeka nas sporo jesiennej pracy w domu i w związku z ogrodem. Cieszcie się więc tymi widoczkami. W przyszłym roku prawdopodobnie królować będzie zupełnie inny cykl.

klikaj i oglądaj album

Zachody słońca w Doctor Villa (wieczór jedenasty)

Wieczory sierpniowe coraz wcześniej i coraz krótsze zachody słońca.

klikaj i oglądaj więcej

ogniska już dogasa blask

Ognisko to jedna z ulubionych form rozrywki naszych gości.
Niezależnie od wieku, wykształcenia czy miejsca zamieszkania.

To prawdopodobnie ostatnia watra tegorocznych wakacji.

Jožin z jeżyn

Mijający tydzień upłynął pod znakiem upałów (termometry w cieniu pokazywały 42 stopnie od południa i 32 stopnie od północy) oraz burz.

Poza innymi codziennymi sprawami naszą uwagę zajmował kolczasty mieszkaniec jeżyn.  Jeż z jeżyn czyli Jożin z jeżyn.

Od kiedy nie kosimy najdalszego kąta działki mieszkają tam jeże, a może jeż, ten sam od kilku lat. Nie wiemy dokładnie, bo się im (jemu) nie wtrącamy. Zazwyczaj zdarzało się spotkać (a nawet bardziej usłyszeć) Jożina o zmierzchu, w liściach pod bzem, albo szurającego pod werandą na kamieniach. Tym razem jest inaczej.

Doczołgał się do poideł z wodą w środowe popołudnie. Długo leżał w miseczce i bardzo długo odpoczywał. Wyglądał strasznie marnie. Ale samodzielnie wyszedł i odszedł do siebie.

 

Kolejnego dnia poruszał się już bardziej dziarsko, ale przyszedł już w samo południe. Pod wieczór pojawił się ponownie.

W piątek przyszedł znowu. W jednej misce moczył wszystkie cztery nogi, do drugiej sięgał pyszczkiem. Ledwo odszedł w zupie z jeża wykąpała się synogarlica.

PAMIĘTAJCIE! JEŻE W UPAŁY POTRZEBUJĄ BARDZO DUŻO WODY. 
WSZYSTKIE STWORZENIA W UPAŁY POTRZEBUJĄ WIĘCEJ WODY! DO PICIA I DO KĄPIELI. 

STAWIAJCIE POIDŁA (o przemyślanej wysokości) Z CZYSTĄ, ŚWIEŻĄ WODĄ* 
W ZACIENIONYCH DOSTĘPNYCH MIEJSCACH. 
PTAKI, MOTYLE, PSZCZOŁY, KOTY BĘDĄ WAM WDZIĘCZNE

*Wody do której naleciały liście po burzy nawet nie tknął. 

Zachody słońca w Doctor Villa (wieczór dziesiąty)

prawdziwe żniwa

Nie poddałam się i nie odpuściłam. I mam prawie to, czego chciałam. 

Upał, słońce, niebieskie niebo, białe obłoki, złote ściernisko i ten zapach zawieszony w skwarze... 

I zboże, rozjechane przez kombajn. Kiedyś było nie do pomyślenia, żeby zboże zostało na polu...

A do tego autobusy na wiejskiej drodze (tak, jeżdżą w soboty /i niedziele/ autobusy, a nawet pekaesy, między Tarnowskimi Górami a Lublińcem). 

I wiatraki. W wiatrakach zakochałam się w Danii. Takie właśnie mam żniwne skojarzenia, sielsko skandynawskie.

 

 

klikaj i oglądaj album

Gdyby kogoś to nadmiernie interesowało to pole jest zaraz za Biedronką i fotografuję w drodze na zakupy po elementarne produkty spożywcze. Niestety nie popełniam jeszcze wypraw celowych. 

w rowie

Pomiędzy drogą wojewódzką a polem toczy się życie w rowie. I jest ono piękne. Ze względu na miejsce występowania bezpiecznie jest podziwiać tylko z daleka.

Na forum pewnej miejscowości zapytał raz gość co właściwie można tam fotografować. Ja fotografuję wszystko to, co mnie zaciekawia: cienie, odbicia, załamania, chmury, owady, kamienie, drzewa, reklamy, witryny, architekturę.... I chwasty w rowie. 

klikaj i oglądaj większe

zachody słońca w Doctor Villa (wieczór dziewiąty)

Niebo z tego wieczora pojawia się we wszystkich mediach społecznościowych, fotografowie szaleli na całym Śląsku. Ja tymczasem włączyłam kamerę i nagrałam dla Was film "wieczór na wsi". Niestety nie udało mi się go na razie przenieść z aparatu. Dzisiaj więc tylko na zachętę trzy zdjęcia zrobione w międzyczasie.

dowód na to, że mieszkamy na wsi

Mieszkamy na wsi. Najbliższe pole (w tym roku obsiane zbożem) jest 200 metrów od Doctor Villa. 

Rekonwalescencja połączona z ograniczeniem poruszania ma to do siebie, że każde wyjście w przestrzeń (a są one rzadkie) zaskakuje zmianami w otoczeniu. Tym razem tym, że zboże już zebrane. 

Bele słomy leżące na polu to jedno z moich ulubionych wspomnień ze Szwecji. Wtedy w Polsce nie był to jeszcze widok tak powszedni. I chociaż obecnie to on dominuje, mało gdzie stawia się jeszcze snopki, to mam do niego ogromny sentyment. 

Wczoraj przy okazji wyprawy do sklepu zatrzymałam się na chwilę i mimo wybitnie niefotograficznej aury (i jeszcze mniej plenerowego obuwia) zrobiłam parę zdjęć. Wydawało mi się, że są beznadziejne, ale po małej ingerencji wyglądają jak pocztówki z lat 70 tych. Wstydu nie ma.

klikaj i oglądaj więcej

ps
widzicie te piękne zadrzewienia śródpolne? :)

zachody słońca w Doctor Villa (wieczór ósmy)

To był niezwykły spektakl!

klikaj i oglądaj wszystkie

zachody słońca w Doctor Villa (wieczór siódmy)

Sierpień nie pozostaje w tyle pod względem malowniczości pożegnań ze słońcem. 

klikaj i oglądaj więcej

nalot!

Niedziela, 14.30, 30 stopni w cieniu. Cisza zawieszona w upale. Aż nagle.... Harmider dziesiątek gardeł...
To banda kwiczołów /Turdus pilaris/ (myślę, że kwiczołów, chociaż w pierwszej chwili obstawiała bym paszkoty /Turdus viscivorus/, jak się mylę niech mnie ktoś poprawi) obsiadła wszystkie wysokie drzewa. To trzeba było udokumentować:

klikaj i oglądaj więcej

I tak codziennie.
Szkoda, że już nie są łowne.